Jurga

1977, Uthena (Litouwen)

Werk...

"Wat betekent beeldhouwkunst voor mij?

Beeldhouwen is meer dan mijn passie. Het is mijn leven. Ik adem het. Ik doe het omdat het onmogelijk is om het niet te doen.

Ik beleef beeldhouwkunst als een vastlegging van enkele vluchtige momenten die we elke dag beleven zonder er enig besef van te hebben. Deze kostbare en bijzondere momenten die regelmatig aan ons ontsnappen, soms op een zeer frustrerende manier vanwege de onmogelijkheid om ze langer te waarderen. Als korte seconden die niet duren. Intussen is dit waar de hele schoonheid om draait. Leven. Het draait allemaal om het leven.

Kunst en al haar vormen zijn leven. Dit is iets waar ik naar streef, iets waar ik graag in zou willen slagen, om te bereiken. Zelden gebeurt de pure goddelijke magie en komt het beeld verrassend tot leven. Een soort openbaring. Dit zijn de momenten van puur geluk, van puur leven. De echte betekenis ervan is wanneer je een kind wakker maakt dat zich ergens diep van binnen verstopt. Ik vind het leuk om dit kind in mij te ontdekken en ik hou ervan als anderen het in zichzelf ontdekken. En wanneer dit kind begint te praten, zichzelf uit te drukken, is het een echt geschenk, echte magie.

Kunst is een soort dagboek dat ik publiekelijk probeer te onthullen, een soort dagboek waarin iedereen zichzelf herkent, waar iedereen iets soortgelijks kan vinden, iets dat we allemaal gemeen hebben. Mijn kleine wezens zijn geen kinderen zoals ik vaak hoor. Het is voorbij schijn, het is spiritueel. Maar is het echt mogelijk om het te beschrijven?"

Over Jurga

"Ik ben in 1977 geboren in Utena, een klein provinciestadje in Litouwen. Ik had het geluk om in een gezin te komen dat alle soorten kunst op prijs stelde: muziek, literatuur, fotografie, houten beeldhouwwerk, tekenen. Mijn ouders moedigden me aan om van alles te doen – ze betaalden mijn culturele opvoeding zonder in hun eigen behoeften te voorzien. Ik ging naar de muziekschool toen ik 6 was en studeerde af toen ik 16 was. Pianospelen is nog steeds iets waar ik heel veel van hou. Ik heb het echter nooit als mijn favoriete bezigheid gevoeld. Ik heb ook nooit aan beeldhouwkunst gedacht, omdat ik nooit geloofde dat ik in staat was om te beeldhouwen. Het was iets heiligs. Iets bestemd voor anderen. Zo was ik aan het tekenen. Ik hield van tekenen. In die tijd waren er in Litouwen twee soorten scholen voor kinderen: die voor muziek en die voor beeldende kunst. Deze scholen moesten de kinderen voorbereiden op het beroepsonderwijs. Dat betekent dat ik op mijn 18e kon kiezen om te studeren aan een conservatorium, maar er waren absoluut geen kansen voor mij om naar een zeer goede school voor Schone Kunsten in Vilnius te gaan... Dus koos ik talen aan de universiteit van Vilnius.

Ik herinner me dat ik eens een doos olieverf van mijn vader tegenkwam. Ik kon thuis geen enkel penseel vinden en ik kon niet wachten om het te proberen, dus begon ik met mijn eigen vingers te schilderen. Het was een portret en het staat er nog steeds, bij mijn ouders, ergens verstopt... Ik werd op dit moment verliefd op kleuren. Meer dan dat, ik werd verliefd op de verbeelding!

Ik hield ook van fotografie. Mijn broer liet me de magie van zwart-witfotografie zien. Ik bewaar prachtige herinneringen aan talloze slapeloze nachten in mijn kamer, omringd door honderden foto's, ademhalende met fixeer verzadigde lucht...

Waarom beeldhouwkunst? Geen idee. Alsof het er altijd was, wachtend om zich te openbaren of te verschijnen wanneer ik er klaar voor ben. Als kind vond ik ooit een stuk klei in de tuin. Ik had geen idee wat het was. Ik nam het gewoon in mijn handen en realiseerde me dat het magie was. Ik herinner me dat het me streelde. Ik realiseerde me dat ik ermee kon doen wat ik wilde, ik was er zeker van dat het me zou gehoorzamen. Ik wist dat het zou gebeuren. Ik deed er iets mee maar toen droogde de klei en brak in stukken.

Er was nog een moment waarop ik een stuk hout en het gereedschap van mijn opa vond en begon met het beeldhouwen van een boot... Mijn opa wilde niet de verantwoordelijkheid op zich nemen dat ik gewond raakte, dus verborg hij al zijn gereedschap...

Op het gebied van beeldhouwkunst had ik het geluk om in Litouwen te zijn geboren - er zijn daar overal zoveel sculpturen. In hout, in steen, in brons. Ik herinner me dat ik ze urenlang heb geobserveerd. Ik had niet de mogelijkheid om mezelf te beeldhouwen, maar ik leerde zoveel door ernaar te kijken, naar ze te kijken, ze te observeren. Ik ga nog steeds graag naar Litouwen om daar steeds weer nieuwe sculpturen te ontdekken...

Na mijn studies aan de universiteit van Vilnius kwam ik in Frankrijk aan om te ontdekken dat mijn bachelordiploma talen daar niet geldig was... Vreemd genoeg ontmoette ik meteen een leraar van de School voor Toegepaste Kunst van Rouen die me voorstelde om haar cursussen te volgen. Ik aarzelde niet. Dit was het begin van het meest opwindende verhaal."

Artistiek cv en pers

"Alle personages van Jurga fascineren door hun vitaliteit, de ongelooflijke nauwkeurigheid van hun houding, hun uitdrukkingen en het geweldige gevoel voor humor, charme en eenvoud... alleen duidelijke echo's van het succes van een sculptuur kan men niet meer figuratief en toch perfect van onze tijd. Hoe niet te bezwijken voor de fascinerende charme van zijn terracotta waarvan het ruwe oppervlak toch zo'n menselijkheid inzet! Hoe niet gefascineerd te raken door deze sage van statige personages met zoveel suggestieve kracht, vol eenvoud, tederheid, vrolijkheid of pijn. De uitdrukkingen, de gebaren, de houding weerspiegelen van de kant van Jurga, een diepe kennis van wezens van alle omstandigheden, van alle leeftijden, een ontwikkelaar doordrenkt met talent en die deze onsterfelijke discipline die beeldhouwkunst is, opvrolijkt."

André Ruellan, kunstcriticus

 ---

2002

  • 4ème Salon de la Jeune Création, Pourville-sur-Mer : 1er Prix du Conseil Général
  • 34ème Salon de Criel-sur-Mer : Prix de l’Association du Manoir de Briançon
  • 25ème Salon de la Côte d’Albâtre, Pourville-sur-Mer : Prix du Public et du Jury
  • Exposition personnelle, Grand Quevilly
  • Exposition en duo, Lieu Dit, Rouen

2003

  • 47ème Salon des Arts, Taverny : Prix de sculpture (argent)
  • Exposition en duo avec Bernard Andrieux, Eragny-sur-Oise
  • Participation au Festival Ciné Rétro, Beaune
  • Exposition personnelle à l’Atelier « Inventerre », Rouen

2004

  • 15ème Salon de Maromme : Prix de sculpture et Prix du public
  • 28ème Salon de printemps, Saint Aubin les Elbeuf : Prix de sculpture
  • Exposition personnelle, Barentin : Visages de Lituanie
  • Exposition personnelle au Moulin d’Andé
  • Exposition personnelle, Lieu Dit, Rouen

2005

  • Salon des Artistes Normands : Prix du salon
  • Exposition REGARDS, Dieppe
  • Exposition des ‘Peintres Libres’, Le Carmel : Invitée d’honneur, sculpture-peinture
  • Exposition personnelle, Lieu Dit, Rouen

2006

  • Exposition personnelle, atelier de Michel Abdou, Rouen
  • Invitée d’honneur, sculpture, Bosc-Mesnil
  • Exposition « Ambiance de café », Orbec, 3ème prix

2007

  • 9ème salon de peinture et de sculpture, La Londe: Invitée d’honneur
  • Installation de deux sculptures taille nature, Bar des Fleurs, Rouen

2008

  • Exposition personnelle, Hôtel de Ville de Dieppe
  • Manifestation Art des Rives, Veules les Roses

2010

  • Installation de Lilou, bronze grandeur nature au Manoir de Briançon, Criel sur Mer
  • Exposition personelle, Echevronne
  • Salon « SCIAC », Marseille

2011

  • 7 eme biennale de sculpture, Bois-Guilbert

2012

  • Exposition « Quator à Corps », Galerie du Parc, Notre Dame de Gravenchon
  • Exposition personelle, Uzerche
  • Exposition personelle, Caisse d’Epargne, Dijon

2017

  • Installation de Luce, sculpture en bronze à la Résidétape de Marseille, Le Clos Fleuri, construit par Logeo Méditerranée

2018

  • Installation de “Je’t’aime”, sculpture en bronze à Maromme, nouveau quartier construit par Logeo Seine Estuaire

2021

  • Installation de « Les Ailes pour Voler »
  • Installation de « Sleeping Lady »

Blijf op de hoogte via onze nieuwsbrief