De in Roemenië geboren beeldhouwer Robert Bischof gaat in zijn werk met onvergelijkbaar gemak in op alle menselijke gevoeligheden.
De werken zijn humoristisch maar met een zekere mate van kritiek en tonen vaak mannelijke naakten.
De kunst van Robert Bischof kan alleen worden benaderd door er als een gevoelsmatige waarnemer voor te staan, en door je bewust te blijven van de onbeheersbare diversiteit van de mens.
De verhalende waarde van zijn figuren is altijd figuratief, vergelijkbaar met een vertrouwelijk gesprek tussen twee mensen over de mens.
Deze uitwisseling heeft geen waarde, Robert Bischof vertelt ons over ons aardse bestaan zonder te oordelen. Het goede, het slechte, de warmte, de dreiging, de erotiek, het pathetische, de kleinheid - alles van onze soort, van het grootse tot het armzalige, lijkt te worden genoemd en waargenomen.
Hun gezichten, gezichtsuitdrukkingen, gebaren en lichaamsstructuur zijn niet gericht op het afbeelden van individuen, ze maken meer deel uit van een algemene karakter- of emotietekening. Hier ontbreekt een arm, er is een been of een zintuig, maar desondanks zijn deze wezens uitgerust met alles wat ze nodig hebben. Hun fragmentarische vorm staat voor menselijke onvolmaaktheid.