"Eenvoudig gezegd kan men stellen dat 'De Mens' het centrale thema is van de beelden van Marc De Corte. Indien men het hierbij zou laten, dan is dit echter een ongeoorloofde simplificatie.
Deze stelling kan men illustreren aan de hand van het volgende beeld: de beelden van Marc zijn als de blik op het wateroppervlak waarin de mens zich spiegelt. Marc De Corte houdt het echter hier niet bij, hij blijft niet aan het wateroppervlak, maar duikt onder in de diepte waardoor het beeld beeft, vervormt en een andere gedaante aanneemt. Het theater van de verschijning wordt doorbroken. Het masker barst en onthult fragmenten van de innerlijke mens.
Hoe zijn deze beelden "geconstrueerd" ?
In de zeer tastbare werken is de afwezigheid van een achtergrond geen gemis, maar versterkt het de kracht van het beeld. De taal van de uitvoering is dynamisch, nerveus en grillig. Het enge, surreële kleurenspectrum en het diffuse licht versterken nog deze indruk. Dit ontkennen van een duidelijk gedefinieerde achtergrond onttrekt de afgebeelde figuren aan elke notie van tijd en ruimte. Ze zweven schijnbaar in het niets. De achtergrond fungeert hier als de grillige en schimmige bune die de afgebeelde figuren nodig hebben en waardoor ze hun intensiteit verkrijgen.
Het contrast is zorgvuldig uitgebalanceerd: een vruchtbaar limiteren ligt in het nadrukkelijk beklemtonen van sprekende delen van de menselijke fysionomie, meestal de oogleden als spiegel van de ziel, of de mond. Ze staan in contrast tot hun omgeving en verwijzen naar het gepsychologiseerde mensbeeld van Marc de Corte. De focus op specifieke anatomische delen betekent ook een vernauwing van de blik van de toeschouwer. Er komt een intensieve dialoog tot stand tussen het kijken en het bekeken worden. Een blik in de ziel van een vreemde die ons toch zo vertrouwd is, de mens als dusdanig. We lijken als toeschouwers toevallige getuigen van gebeurtenissen die ons vertrouwd zijn uit het dagelijkse leven maar waarvan we weten dat zich achter de fassade een diepere ongedefinieerde realiteit bevindt.
In dit contrast van onthullen en verbergen ligt de bron van een bepaald spanningsveld in de getoonde beelden. Het gevoel zich in een zeer fragiele toestand te bevinden en de angst een bepaald evenwicht te verstoren slaan toe. Deze kanon blijft intact: Marc De Corte heeft geen truken nodig: hij is in staat om eenvoudige representaties van complexe bewegingen te creëren die in hun essentie herinneren aan beeldverhalen. We worden hier als toeschouwers getuigen van onszelf."
Oliver Czarnetta - Doctor of Art History - Master in Fine Arts