Gérald Engelvin

Gérald Engelvin, interieurschilder

"Daar is alles orde en schoonheid, luxe, rust en wellust... zei Baudelaire. En het is dit vers dat meteen in je opkomt als je naar de schilderijen van Gérald Engelvin kijkt, waaruit een echte sereniteit uitgaat. We kunnen er niet omheen zonder een moment te stoppen, onderbreken ze onze koers en brengen ons spontaan in mijmering. We worden gegrepen door de schoonheid, terwijl we vrij blijven. Er is iets bekends in het verhaal dat we elkaar beginnen te vertellen. We zijn als gasten thuis, dus er wacht ons een plek en we kunnen lang blijven zonder een woord te zeggen voor de schilderijen van Gérald Engelvin, de tijd die dit jonge meisje op de bank nodig heeft om haar boek af te maken, de tijd die deze ander nodig heeft om haar droom af te maken. Een oneindige tijd dus.

Als we het over schilderen hebben, zijn we altijd gefascineerd door de twee dimensies, het feit dat we er een wereld voor oproepen. Niets is trompe-l'oeil met Gérald Engelvin, alles is ordelijk. Hij stelt een muur voor die ons huis, ons interieur, ons voor-interieur wordt. De massa's schilderijen zijn georganiseerd en laten ons voor altijd geïntrigeerd voor het onveranderlijke. Balans komt voort uit harmonie. Genade komt voort uit een klein vleugje onbalans dat ons in vraag stelt: het verfrommelen van een jurk, een lichte beweging, de uitdrukking van een geconcentreerd of verwachtingsvol gezicht, de neiging van hoofden, de oorsprong van een kruipend licht, de opeenvolging van stukken... Soms gaat het scenario zo ver dat het een raadsel vormt. Dit raadsel kan alleen worden opgelost door over te geven aan poëzie en genade.

Bij het aanschouwen van deze interieurs die door de kinderjaren worden bewoond, voelt men ondanks alles een zekere ernst onder de harmonie. Achter de bekende uitnodiging aan ons om de schilderijen te gaan bewonen, lijken we te lezen dat wat ons zo wordt aangeboden misschien niet lang standhoudt. Erger nog, die tijd is misschien al verstreken... Nostalgie wordt verwacht en verwerkt in de huidige sereniteit. Dit moment van de eeuwigheid zal niet duren. We houden er alleen meer aan vast en onze adem bevat alle gehechtheid aan het leven, waar we van houden. Eenzame, wijze, dromerige kinderen, kinderen in hun wereld, ... lijken ons eraan te herinneren dat volwassenheid een lokmiddel is. We kunnen eraan ontsnappen door aanwezig te zijn in ons wezen. Zo laten de door Gérald Engelvin geschilderde interieurs een diepe indruk op ons achter."

Maximilien Friche